รีวิวหนัง : รักไม่เป็นภาษา London Sweeties

นับได้ว่า รักไม่เป็นภาษา (London Sweeties) จากการคุมงานสร้างของ เรียว กิตติกร เลียวศิริกุล ซึ่งเป็นหนังโรแมนติกคอมเมดี้เรื่องแรกของไทยที่เข้าฉายในต้อนรับศักราชใหม่ในปีนี้ โดยงานนี้หนังก็ได้นักแสดงรุ่นใหม่มาแสดงนำพร้อมถ่ายทอดเรื่องราวความรักที่มีอุปสรรคเรื่องภาษา นำโดย โบว์ เมลดา, ฟรอยด์ ณัฏฐพงษ์, เบสท์ ณัฐสิทธิ์, ซุง กิดาการ, แอริน ยุกตะทัต, ปริม อัจฉรียา และพระเอกใหม่ แม็กส์ อชิระ เอทเตอร์ ที่เห็นตัวอย่างแล้วก็ทำเอาอยากรู้เลยว่าเรื่องราวมันจะยุ่งวุ่นวายกันแค่ไหน

รักไม่เป็นภาษา (London Sweeties) ว่าด้วยเรื่องราวของ พรอน สาวสุดเพี้ยนที่เมื่อเจอความกดดันเมื่อไหร่เป็นต้องเผลอพูดเป็นคำผวนทุกที พรอนแอบหลงรัก ป๊อป รุ่นพี่สุดฮอตในที่ทำงานที่เธอกำลังฝึกงานอยู่ ทุกอย่างเหมือนจะไปได้ดี แต่พรอนต้องเดินทางไปอังกฤษแบบกะทันกัน เพราะ เพ็ญ พี่สาวสุดที่รักกำลังจะแต่งงานสายฟ้าแลบกับ ไมเคิล หนุ่มอังกฤษผู้อ่อนโยนที่คบหากันได้เพียง 7 วัน

การเดินทางไกลครั้งแรกของพรอนจึงได้เริ่มต้นขึ้น ชีวิตพรอนในลอนดอน มีเรื่องให้ลุ้นระทึกได้ทุกวันเพ็ญบังคับให้พรอนไปเรียนคอร์สฝึกพูดภาษาอังกฤษ แล้วหลอกเธอว่าอาการเพี้ยนๆ ของเธอจะหาย ถ้าเธอมีแฟนเป็นฝรั่ง ยิ่งเมื่อเธอได้เจอแก๊งเพื่อนใหม่สุดป่วนอย่าง โบ้, จู๊ด และ อองตวน ในโรงเรียนสอนภาษาอังกฤษ จนกลายเป็นยัยเพี้ยนพรอนแอนด์เดอะแก๊ง รีวิวหนังผี หนังสยองขวัญ

จากความคาดหวังที่คิดว่าหนังน่าจะมีอะไรๆ ให้เราเห็นมากกว่าตัวอย่างแน่ๆ พอได้ดูหนังจนจบแล้วมันได้สร้างความผิดหวังให้มากทีเดียว โดยเฉพาะการเดินเรื่องที่ไม่ได้มีความกระชับฉับไวอย่างที่คิด ซึ่งโดยรวมหนังเดินเรื่องได้ค่อนข้างช้า แถมช้าในแบบที่ไม่ได้ทิ้งรายละเอียดอะไรไว้อย่างที่ควรจะเป็น อีกทั้งในเรื่องความสมจริงหลายๆ อย่างที่ดูแล้วมันไม่มีเหตุไม่มีผลที่ทำให้เข้าใจได้เลย (แต่มันก็คือหนังอ่ะเนอะ) ก็เลยสร้างความหงุดหงิดและงงงวยพอสมควร ไม่คิดว่าหนังไทยจะยังคงมีเรื่องราวแบบนี้อยู่

ส่วนในเรื่องความสัมพันธ์ของตัวละครที่บางคู่ก็ดูเกินจริงไปมาก แต่มันก็ยังพอเข้าใจได้อยู่ (มั้ง) ความหวังสุดท้ายคือความสนุกที่เราจะได้จากหนังนั้นช่างเลือนลางเหลือเกิน ความฮาที่คาดหวังไว้ก็มีเพียงไม่กี่ฉาก ขณะดูในโรงรู้เลยว่าภาวะเงียบกริบเป็นอย่างไร จังหวะไหนที่พอได้ขำ ก็ได้ขำแบบแห้งๆ ซึ่งโดยรวมแล้วคนที่แบกหนังไว้มากที่สุดดูเหมือนจะเป็นนางเอกของเรา โบว์ เมลดา ต้องยอมรับว่าเสียดายศักยภาพของนักแสดงหลายๆ คนและโปรดักชั่นของหนังที่ทุ่มทุนไปถึงอังกฤษ แน่นอนว่างานภาพนั้นออกมาดีตามมาตรฐานอยู่แล้ว หากจะโทษว่าหนังไม่สนุกก็น่าจะเป็นที่บทและการตัดต่อนี่แหละ

อย่างไรก็ตามหลักใหญ่ใจความสำคัญที่หนังต้องการจะสื่อให้เห็นเรื่องราวความรักที่มีภาษาเป็นอุปสรรคนั้น ถือว่ามันก็ตรงตามคอนเซ็ปต์แม้ว่าจะมีหลายส่วนที่ทำให้เราไม่ถูกใจและเสียดายสิ่งดีๆ ที่ควรจะใช้ให้เต็มที่ แต่หนังก็ได้ถ่ายทอดเรื่องราวความรักได้ดีทีเดียว หากตัดอะไรหลายๆ อย่างที่ทำให้คิดว่าไม่สนุกมันก็มีหลายแง่มุมให้เราได้คิดต่อ ทั้งในเรื่องความรักของพี่น้อง หรือจะเป็นความรักแบบแฟนที่ต่างก็เป็นประสบการณ์ชีวิตให้ได้เรียนรู้ เชื่อว่าคนที่ได้ดูหนังก็น่าจะได้อะไรกลับบ้างแน่นอน