รีวิว : Voice of Silence

อาชญากรชาวเกาหลีใต้ผู้เคราะห์ร้ายสองคนกัดฟันเกินกว่าจะเคี้ยวได้ใน Voice Of Silence ภาพยนตร์ระทึกขวัญที่ดำเนินการอย่างสวยงามซึ่งจะเป็นผลงานที่น่าประทับใจสำหรับผู้สร้างภาพยนตร์ทุกคนนับประสาใครที่เปิดตัวภาพยนตร์เรื่องแรกของเธอ บทภาพยนตร์ของนักเขียน/ผู้กำกับ EuiJeong Hong แสดงให้เห็นถึงมือที่ปราดเปรียวสำหรับทั้งละครและตลก งานฝีมือที่จัดแสดงได้พิสูจน์ให้เห็นว่าเธอมีความกระตือรือร้นในรายละเอียดและรู้วิธีที่จะห้อมล้อมตัวเองด้วยเพื่อนร่วมงานที่มีความสามารถ

Voice Of Silence เปิดตัวในอเมริกาเหนือที่ Fantasia โดยเปิดตัวในเกาหลีใต้ ไต้หวัน และสิงคโปร์ในปลายปี 2020 ความสำเร็จที่นี่สามารถช่วยให้ภาพยนตร์เรื่องนี้โด่งดังไปทั่วโลก ด้วยการบอกต่อแบบปากต่อปากในเชิงบวกดึงดูดผู้ชมที่อยากได้เนื้อหาภาษาเกาหลีมากขึ้นอาศัยอยู่ในชนบทของเกาหลีใต้ ชางบก (ยูแจมยอง) และแทอิน (ยูอาอิน) หาเลี้ยงชีพด้วยการขายไข่ที่ตลาดท้องถิ่นและทำความสะอาดหลังจากกิจกรรมยุ่งๆ ของเหล่าอาชญากรในท้องที่ . แม้ว่าพวกเขาจะขยันและสุขุม แต่ก็ไม่ใช่พวกอันธพาลมืออาชีพ ฉากแรกที่พวกเขารับมือกับการฆาตกรรมนองเลือดนั้นดูหยิ่งยโสมากกว่าเนียน อย่างไรก็ตาม พวกเขาได้รับมอบหมายให้ดูแลโชฮี วัย 11 ขวบ (มุนซึงอาผู้ขโมยฉาก) ซึ่งถูกลักพาตัวจากครอบครัวที่ร่ำรวยของเธอด้วยความหวังว่าเธอจะสั่งค่าไถ่จำนวนมาก

แม้ว่าพวกเขาจะลังเล — “เรามักจะดูแลศพ” พวกเขาประท้วง — แทอิน (ซึ่งเป็นใบ้อย่างสมบูรณ์ ด้วยเหตุผลที่ไม่เคยอธิบาย) ที่จะพาโชฮีไปที่กระท่อมร้างที่โดดเดี่ยวซึ่งเขาแบ่งปันกับน้องสาวของเขา . ทว่า Cho-hee ไม่ใช่เหยื่อที่น่าสะพรึงกลัว ด้วยภูมิปัญญาอันสงบสุขเกินวัย โชฮีจึงตัดสินใจทำความสะอาดบ้านและนำความเป็นระเบียบเรียบร้อยมาสู่ความโกลาหล ในไม่ช้า และด้วยเงินที่พ่อของเธอมาไม่ถึง เธอจึงพาแทอินไปทำงานดูหนังออนไลน์

ความผูกพันโดยธรรมชาติก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็วระหว่าง Tae-in ที่ไร้เสียงและ Cho-hee ซึ่งเข้าใจดีว่าในฐานะลูกสาวของครอบครัว เธอไม่มีที่ไหนเลยที่จะมีค่าเท่ากับพี่ชายของเธอ (ซึ่งอันที่จริงแล้วคือเหยื่อการลักพาตัว) ทั้งคู่ต่างพากันยอมรับในชีวิตของตนอย่างขยันขันแข็งและทำงานต่อไปอย่างไม่มีข้อสงสัย