รีวิว :The Wailing (2016) ฆาตกรรมอำปีศาจ

 

เมื่อคุณดูหรืออ่านนักสืบหรือเรื่องราวสยองขวัญ มันมักจะมีแนวความโง่เขลาที่มองไม่เห็นซึ่งตัวเอก/นักสืบ/หุ่นเชิดเนื้อไม่สามารถข้ามไปได้ก่อนที่คุณจะเลิกไม่อยากระงับความไม่เชื่อของคุณ ลูกผสมสยองขวัญลึกลับของเกาหลีใต้ "The Wailing" ข้ามเส้นนั้นหลายครั้ง แต่อย่างใดยังคงบรรยากาศได้อย่างมีประสิทธิภาพ ฟังดูเหมือนเป็นงานที่เป็นไปไม่ได้เมื่อพิจารณาว่าจ่าโออาฟิช จงกู (โดวอนกวัก) อยู่ในระหว่างการสืบสวนเรื่องการติดเชื้อ/การเสียชีวิตอย่างลึกลับที่ระบาดในหมู่บ้านบนภูเขาของก็อกซอง ในการค้นหาคำตอบ จงกูทำหลายสิ่งหลายอย่างที่จะทำให้คุณขนหัวลุก

ต้องขอบคุณนักเขียน/ผู้กำกับ Hong-jin Na (“The Yellow Sea,” “The Chaser”) และนิสัยชอบทำทุกอย่างหักโหมของเขา ไม่มีการพัฒนาโครงเรื่องที่ไพเราะเล็กน้อยใน "The Wailing" มีเพียงโครงเรื่องหลักที่สม่ำเสมอ ตัวอย่างเช่น ฝนตกตลอดเวลาในภาพยนตร์เรื่องนี้ (โดยปกติจะมีพายุฝนฟ้าคะนองด้วย) และเหยื่อมักจะถูกปกคลุมไปด้วยโคลน ดิน เลือด และเหงื่อ นาใช้กลวิธีที่ทำให้ผู้ชมตื่นตะลึงอย่างไร้ความปรานี แต่เขาทำได้ดีจนฉันอดบ่นไม่ได้ว่าหนังของเขามีเสียงอึกทึกครึกโครมแต่ตอนจบคลุมเครืออย่างน่าพอใจ ถึงกระนั้น และฉันขอย้ำอีกครั้งว่า "การคร่ำครวญ" อาจเป็นใบ้มาก

การสังหารที่นองเลือดอย่างต่อเนื่องเกิดขึ้นที่บ้านของ Jong-gu ตำรวจผู้เฉลียวฉลาดในเมืองเล็กๆ แห่งหนึ่ง เมื่อเขาพบว่า Hyo-jin ลูกสาวของเขา (Hwan-hee Kim) ได้รับความทุกข์ทรมานจากอะไรก็ตามที่ฆ่าเขา พี่น้องชาวกรุง. อย่างที่จงกูแนะนำในชั่วโมงแรกหรือประมาณนั้น ออกจากความลึกของเขาโดยสิ้นเชิง ณ จุดนี้ของภาพยนตร์ นาเล่าเรื่องราวของเขาด้วยอารมณ์ขันที่ไร้เหตุผล และเอาชนะใจผู้ชมด้วยการทำให้จงกูดูเหมือนคนขี้แกล้งที่น่ารัก เขาเผชิญหน้ากับซากศพกองเท่าภูเขา ชาวต่างชาติผู้ชั่วร้ายที่มีกระท่อมที่เต็มไปด้วยรูปถ่ายที่น่าขนลุก และลางบอกเหตุที่เหมือนโรคระบาดซึ่งปรากฏในรูปแบบของอีกาที่ตายแล้ว ใบ้ที่ขว้างหิน และความฝันที่ใหญ่โตรีวิวหนังการ์ตูนแอนิเมชั่น

ส่วนนี้ของภาพยนตร์เต็มไปด้วยการหักมุมที่ไม่น่าเชื่อ ซึ่งเป็นหนึ่งในสิ่งที่น่าสนใจน้อยที่สุดที่ควรพูดถึงเมื่อพูดถึงภาพยนตร์สยองขวัญ/ลึกลับ ท้ายที่สุดแล้ว ภาพยนตร์แนวที่ดีที่สุดหลายเรื่องไม่สามารถรับผิดชอบต่อความสัมพันธ์ที่เข้มงวดและแท้จริงกับความเป็นจริงได้ ถึงกระนั้น มีหลายสิ่งหลายอย่างเกี่ยวกับการสืบสวนของ Jong-gu ที่ไม่เพียงทำให้เขาดูโง่เขลาเท่านั้น แต่ยังทำให้เหตุการณ์ที่เหลือของภาพยนตร์ดูไร้สมองโดยสมาคมอีกด้วย