รีวิวหนัง :Believer (2018)

 

ผู้สร้างภาพยนตร์ระทึกขวัญแนวอาชญากรรมของเกาหลีเรื่อง "Believer" ซึ่งปัจจุบันเป็นภาพยนตร์อันดับ 1 ในเกาหลีใต้เป็นเวลาสองสัปดาห์ติดต่อกัน เชิญการเปรียบเทียบที่ไม่ยกยอเพียงแค่เลือกสร้าง "Drug War" ขึ้นมาใหม่ จอห์นนี่ ทู ผู้กำกับแอ็คชั่นชาวฮ่องกงที่เยือกเย็นอย่างไร้ความปราณีในปี 2012 ตำรวจ- บทประพันธ์vs-โจร คุณจะเป็นสุดยอดของ "Drug War" ซึ่งเป็นนีโอนัวร์ที่ไม่หยุดยั้ง เสียดสี และแม่นยำที่ประณามทุกคนที่เกี่ยวข้องในการจับกุมและขายยาเสพติดในฮ่องกงได้อย่างไร

ผู้กำกับ Hae-young Lee ผู้กำกับ "Believer" และผู้เขียนบทร่วม Seo-kyung Chung พยายามที่จะบรรลุข้อสรุปเชิงอัตถิภาวนิยมเช่นเดียวกับภาพยนตร์ของ To นั่นคือทุกคนเป็นคนกลางที่ฉ้อฉล ความยุติธรรมเป็นเรื่องโกหก และไม่มีสิ่งที่เรียกว่าการปิดฉาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเพิ่มเติม การพลิกผันของโชคลาภและปูมหลังของตัวละคร 

น่าเสียดายที่การเปลี่ยนแปลงเพียงผิวเผินเหล่านี้หันเหความสนใจจากแหล่งที่มาหลักของการกระทำในภาพยนตร์ของ Lee และ Chung: ซีรีส์ที่ซับซ้อนของการประชุมก่อนการซื้อขายยาเสพติดที่ท้ายที่สุดนำไปสู่การเผชิญหน้าอย่างดุเดือดระหว่างนาร์คชาวเกาหลี วอนโฮ (จินอุงโช) ) และหัวหน้าอาชญากรลึกลับที่มีชื่อเพียงว่า "มิสเตอร์ลี" รีวิวซีรี่ย์เกาหลี

ลีและชุงเริ่มต้น "ผู้เชื่อ" ด้วยการสร้างเดิมพันส่วนตัวที่ไม่ได้ช่วยเสริมสถานการณ์ที่จืดชืดของพวกเขา เรารู้ว่าวอนโฮต้องการตอกหน้านายลี ราชายาเสพติดที่เข้าใจยากซึ่งมีเพียงที่ปรึกษาที่ใกล้ชิดและขี้ขลาดเท่านั้นที่มองเห็น เพราะซูจอง (แซรกกึม) ผู้ให้ข้อมูลขี้ยาหน้าด้านของเขาถูกคนของลีสังหารอย่างโหดเหี้ยม วอนโฮ นางฟ้าผู้ล้างแค้นที่มัวหมองซึ่งแรงจูงใจแทบไม่ได้พัฒนาระหว่างการย้อนอดีตถึงช่วงเวลาสุดท้ายของซูจองโดยเข้าใจผิด จากนั้นจึงขอความช่วยเหลือจากรัค (จุนยอล รยู) ที่ต้องเผชิญกับเด็กน้อย การจับยาเสพติดที่ขัดขวางลีและคนคลั่งไคล้ แต่ผู้ซื้อ / ผู้ใช้ชาวจีนที่ทำงานได้ดี Ha-rim (Joo-hyuk Kim) กระบวนการนี้บีบให้วอนโฮและรักต้องพบกับพวกค้ายาที่ไม่พึงประสงค์หลายคนซึ่งอาจแอบเป็นมิสเตอร์ลีหรือไม่ก็ได้ เช่น ไบรอัน (ซึงวอนชา) ผู้คลั่งไคล้ในศาสนา และซุนชาง (แฮ-) ระดับกลาง ปาร์ค จุน)

ความตึงเครียดเกิดขึ้นตามธรรมชาติระหว่างการพบปะแบบหลอกๆ เหล่านี้ เพราะความฉลาดหลักแหลมของผู้ชายคนเดียวกันที่ทำให้ "Drug War" และภาพยนตร์เรื่องอื่นๆ ของ To อีกหลายเรื่องดูโลดโผน ลองนึกภาพภาพยนตร์ "Mission: Impossible" ในยุคทอม ครูซ ที่คนดีๆ แต่งตัวดีกระโดดโลดเต้นและกระโดดฐานเพื่อที่พวกเขาจะได้จ้องมอง ขอโทษ และตะโกนใส่กันในโรงแรมหรูและโกดังสกปรกๆ บางครั้งคนร้ายรู้ว่ากำลังถูกหลอกล่อ และบางครั้ง ทั้งคนดี—โดยเฉพาะรักและวอนโฮ—และคนเลวก็ตระหนักว่าพวกเขามีค่ามากกว่าที่พวกเขาเคยคิดไว้ มีคำขู่แบบคลุมเครือและข้อกล่าวหาที่เกินจริงมากมาย เช่น "คุณเป็นคนที่คุณพูดว่าคุณเป็นใคร ฮ่า ฮ่า" ถ้าต้องถาม...